یکی از زیر شاخه های پاگوشتیان یا سارکودینا آمیب هاهستند که گروه بزرگی از تک یاختگان را تشکیل می دهند. راسته آموئیبا یا آمیبی ها مهمترین راسته در بین موجودات رده سار کو دینا می باشند. در این راسته انواع بسیار زیادی از تک یاختگان بیماری زا و غیر بیماری زا یافت می شوند. آمیبهای بیماریزا در انسان آنتامبا هیستولیتیکا وآنتامبا دیسپار هستند که آنتامبا هیستولیتیکا به عنوان آمیب اسهال خونی در انسان شناخته شده است . اپیدمیولوژی: عفونت آمیبی به عنوان یکی از شایع ترین بیماریهای روده ای با سطح اقدامات بهداشتی تغییر نموده و معمولاً درنواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری زیادتر است . در نواحی معتدل غالباً اکثریت موارد بجز در موقعیت های اپیدمیولوژیک نادر فاقد علائم است . موقعی که فاکتور های مختلفی در تعیین شدت عفونت نقش دارد کمبود های غذایی رل قاطعی داشته و ظاهراً از راه غیر مستقیم اثرات خود را بر فلور روده ای اعمال میکند . در هر ناحیه شرایط نامساعد، زمینه ساز بالاترین حد شیوع بوده و ممکن است در پرورشگاه های کودکان ،زندان ها، ودارالمساکین ابعاد اپیدمیولوژیک بخود بگیرد . باوجود این چند شیوع اپیدمیک در امریکاو کشورهای اروپایی ارتباط آب آشامیدنی آلوده به فاضلاب بوده است . احتمالاً شیوع عفونت آنتاموباهیستولیتیکا و آنتاموبا دیسپار در امریکا 4 درصد است . مقادیر بسیار بالای عفونت در خانواده های شلوغ و باتسهیلات بهداشتی پایین ایجاد می گردد . انتقال این آمیب بوسیله کیست مخصوصاً کیست های چهار هسته ای رسیده و بوسیله آب و مواد غذایی آلوده انجام می گیرد . انتقال بوسیله دستهای آلوده و حشرات نیز امکان پذیر است . تصورمی شود شیوع متوسط جهانی حدود 10درصد است. هر چند مقادیری بیش از 50تا 80 درصد دربرخی از مناطق گرمسیری گزارش شده است . از 7914 اتوپسی انجام شده در یک بیمارستان عمومی در مکزیک معلوم شد آمیبیازیس در یک چهارم موارد علت مرگ بوده است . در گزارش دیگری آمیبیازیس به عنوان سومین بیماری عفونی بسیار شایع در مکزیک معین شده است .درهر حال در نواحی گرمسیری آمیبیازیس با عامل آنتاموباهیستولیتیکا شایع ترین می باشد . از نقطه نظراپیدمیولوژیک، فرق نهادن میان مراحل حاد،مزمن و بدون علامت (یا دفع کیست ) عفونت مهم می باشد . حالت حاد دیسانتری آمیبی از موارد کم اهمیت در انتقال بیماری است چرا که تروفوزوئیت ها نمی توانند در خارج از بدن میزبان به مدت طولانی زنده بمانند . تروفوزوئیت ها یا کیست ها ممکن است در زمان های متفاوتی بوسیله بیمار مبتلا به عفونت مزمن دفع شود ، در صورتی که بیماران بدون علائم معمولاً فقط کیست تولید نموده و بنابراین بیشترین اهمیت را در انتقال بیماری دارا می باشند . کیست ها نسبتاً مقاومند اما در خشکی ، دمای بالای C◦ 55 یا کلرزدن زیاد یا افزودن ید به آب آشامیدنی کشته می شوند . هر چند آب آلوده نخستین منبع آلودگی در بسیاری از مناطق است ، غذا و دستهای آلوده نیز احتمالاً نقشی بر عهده دارند. استفاده از مدفوع انسانی بعنوان کود و آلوده شدن مواد غذایی بوسیله مگس ها و احتمالاً سوسکهای حمام از مواردبا اهمیت اپیدمیولوژیک دربرخی مناطقی می باشند.